Magnum Integral nie różni się znacząco od modelu pierwszej generacji, zwanego AE. Podobnie jak on występuje przede wszystkim jako ciągnik siodłowy 4x2. W porównaniu do AE nieco go poprawiono. Wytrzymalsze są ramy, które nie pękają już tak często, ale niestety wciąż zdarzają się im kłopoty z korozją. Producent wprowadził kilka zmian w szoferce. Przede wszystkim zmodernizował deskę rozdzielczą, która wygląda nieco lepiej, ale w dalszym ciągu jej plastiki po latach użytkowania pękają. W opisywanej wersji z silnikiem Macka często stosowano w niej topowe wyposażenie - m.in. skórzaną tapicerkę i drewnopodobne wstawki. Nie poprawiono jednak pneumatycznego zawieszenia kabiny, które wymaga częstego serwisowania, podobnie zresztą jak i całe zawieszenie kół (w przednim wymienia się przede wszystkim tuleje stabilizatora, w tylnym czujniki i zawory samopoziomujące).

Mocnym punktem jest rzędowy, sześciocylindrowy silnik konstrukcji Macka, który w opisywanej wersji ma 470 KM. Czyni to z Magnum prawdziwy pistolet i pozwala na wyprzedzanie spod świateł wielu konkurencyjnych pojazdów i to nawet z nieco mocniejszymi silnikami. Spalanie nie jest jednak niskie - średnio pod ładunkiem od 33 do 35 litrów ON na 100 km. Na szczęście silnik jest wytrzymały i poza zwykle niegroźnymi wyciekami nie ma z nim większych problemów. Mocne są także sprzęgła, które spokojnie wytrzymują przebiegi ok. 600 tys. km. Skrzynie ZF-a okazują się lepsze niż występujące częściej B18 konstrukcji Renault. Zamienniki są dostępne, jednak wiele pojazdów wymaga już sporego doinwestowania.

- Magnum z silnikiem Macka jest dość poszukiwane szczególnie przez wschodnich klientów. Potrzebują oni bowiem mocnych pojazdów, których silniki nie są wrażliwe na niskiej jakości olej napędowy. Magnum zapewnia także sporo komfortu, a jego cena nie jest wysoka. Jak na wiekowe Renault to całkiem wytrzymały pojazd, któremu nie przytrafia się wiele awarii. Notorycznie występują tylko problemy z krzywiącymi się przednimi tarczami hamulcowymi.