Trzyosiowy, konstrukcyjny Actros drugiej generacji sprawdza się jako baza pod ciężkie, budowlane zabudowy. Użytkownicy chwalą go za mocne ramy i wytrzymałe mosty. Minusem jest wrażliwy na kiepską ropę układ paliwowy.

Opisywane trzyosiowe podwozie pod zabudowę dostępne jest w wariantach 6x2, 6x2/4, 6x4 i 6x6, z rozstawami osi 3.300, 3.900, 4.200, 4.500, 4.800 i 5.100 mm, o DMC od 18 do 41 t. Oferowane są trzy rodzaje kabin: krótkie S (długość 1.700 mm), średnie M (1.950 mm) i długie L (2.277 mm) z podwyższonym dachem. U nas najwięcej jest aut ze średnią, niską szoferką. Do napędu stosowane są turbodiesle OM 501 LA V6 o poj. 11,9 l i mocy 320 KM, 360 KM, 408 KM, 435 KM i 456 KM. Z silnikami nie ma problemów, jednak układ paliwowy z wysokociśnieniową pompą wtryskową wykazuje niską tolerancję na zanieczyszczoną ropę.

Bardziej niezawodne niż w „jedynkach” są skrzynie. W manualnych łatwiej włączać poszczególne przełożenia (sporadycznie padają cewki synchronizatorów), praktycznie żadnych problemów nie sprawiają automaty (w starszych błędnie wybierały biegi, rozłączały napęd, pojawiały się w nich nieszczelności). Bezawaryjne są sprzęgła.

Chwalone są wytrzymałe mechanicznie, odporne na korozję ramy z nitowanych podłużnic. Plus: sieć otworów w odstępach co 50 mm ułatwia montaż specjalistycznych nadwozi. Wytrzymałe są mosty i wały napędowe (w wozach pierwszej serii zdarzały się przypadki zerwania wałów). Minus: przy przebiegach około 500-700 tys. km pojawiają się z nich wycieki oleju.

Actros posiada mechaniczne, mechaniczno-pneumatyczne lub w pełni pneumatyczne zawieszenie osi. Podwozie jest trwałe. W mechanicznym sporadycznie siadają stabilizatory, w powietrznym padają czujniki regulatorów ciśnienia. Nie ma problemów z miechami, bezobsługowe są łożyska, rzadko pękają pióra. Praktycznie żadnych kłopotów nie sprawia układ kierowniczy oraz hamulce. Zdarzają się problemy z tylnym oświetleniem. Powód: kostki elektryczne lamp są nieszczelne.

Oryginalne części zamienne do Actrosa są drogie, na rynku dostępna jest jednak większość zamienników.

Solidne zawieszenie. Mocne ramy. Niezawodne skrzynie biegów. Trwałe hamulce.

Wrażliwy układ paliwowy. Drogie oryginalne części zamienne. Defekty elektryki.

– Actros II jest bardziej niezawodny od poprzednika. Nieźle sprawdza się z zabudowami budowlanymi. Ma trwalsze zawieszenie, w silnikach przekonstruowano głowice cylindrów, zmieniono wtryskiwacze, zastosowano tłoki o lepszym chłodzeniu, nowe pierścienie tłokowe i turbosprężarki o większej wydajności. Uwaga na jakość tankowanej ropy. Układ paliwowy jest bardziej wrażliwy niż w wozach pierwszej serii. Mniej awaryjna niż w egzemplarzach starszej generacji jest elektronika Telligent.