Właściwie jest to Fiorino drugiej generacji. Produkcję małego dostawczaka o tej nazwie (podobnego trochę do Poloneza Trucka) Fiat zakończył ok. 10 lat temu. Jego nominalny następca powstaje teraz w turecko-włoskich zakładach Tofas, na dodatek w kooperacji z koncernem PSA, więc ma konstrukcyjnych braci: Citroena Nemo i Peugeota Bippera.

Fiat na razie wypuścił wersję ciężarową Cargo; osobowa, nazwana Kombi (z tyłu asymetryczne drzwi dwuskrzydłowe o wymiarach takich jak w Cargo, choć przeszklone), ma się pojawić nieco później. Będzie się tam mieścić 5 osób i 270 kg, ale tę osobówkę można będzie łatwo przerobić na dostawczaka; wystarczy wyjąć tylną kanapę, a uzyska się przestrzeń ładunkową wielkości 2,5 metra sześc., czyli identyczną jak w Cargo, tyle że z oknami.

W "blaszance" nie ma ślepych wytłoczeń na wysokości okien, dzięki czemu powstała spora powierzchnia do naklejania reklam. W obu wersjach nadwoziowych standardowo montowane są jedne boczne drzwi przesuwne z prawej strony, blaszane lub przeszklone; podobne po drugiej stronie można mieć za dopłatą. W celu utrudnienia ewentualnych kradzieży zamiast klasycznego centralnego zamka zastosowano osobne zamykanie drzwi przednich i tylnych. Auto ma stosunkowo niski próg załadunku, na wysokości 527 milimetrów nad ziemią, a w podłodze ładowni znajdują się 4 haki do mocowania ładunku.

Równocześnie z wersją Kombi ma się pojawić odmiana Cargo przeznaczona na gorsze drogi - Fiorino Adventure - charakteryzująca się wyższym zawieszeniem, kołami piętnastocalowymi (standardowo montowane są czternastki) oraz dolną osłoną silnika zintegrowaną z przednim zderzakiem.

Bazą techniczną dla Fiorino pozostaje osobowy Fiat Grande Punto, od którego nowy dostawczak zapożyczył m.in. płytę podłogową. Znane z innych modeli są też silniki. Podstawowy stanowi benzynowa, szesnastozaworowa jednostka o pojemności 1,4 litra i mocy 73 KM. Alternatywny napęd to turbodiesel 1.3 o mocy 75 KM. Oba motory współpracują z 5-biegowymi skrzyniami manualnymi, z tym, że z drugim opcjonalnie montowany jest 6-biegowy automat.

Wersja wysokoprężna z manualem ma szansę pokonywać ponad 1.000 kilometrów na jednym baku. Niewielki Multijet w Fiacie Fiorino jest też stosunkowo mało uciążliwy dla środowiska. Emituje tylko 119 gramów dwutlenku węgla na kilometr, czyli znacznie poniżej dopuszczalnej normy; wkrótce ma się pojawić wersja z filtrem cząstek stałych DPF. Motor nie wymaga też częstych wymian oleju smarnego - co 30 tys. km przebiegu, ale nie rzadziej niż raz na

Gdyby nie brak wewnętrznego lusterka, przednia część kabiny Fiata Fiorino nie różniłaby się niczym od stosowanych w autach osobowych. Deska rozdzielcza wygląda na ergonomiczną. Np. nawiewy czy zegary zostały najwyraźniej zapożyczone z innych Fiatów. W wyposażeniu standardowym jest ABS z EBD, komputer pokładowy i poduszka powietrzna kierowcy (za dopłatą airbagi pasażera i boczne, podobnie jak czujniki cofania, manualna klimatyzacja oraz system audio-infotelematyczny, obejmujący radio z odtwarzaczem CD lub MP3, sprzęt stereo z czterema głośnikami i zestaw głośnomówiący Blue-tooth). Pod względem liczby możliwych schowków Fiorino mogłoby nawet konkurować z limuzynami, gdyż różnych kieszeni, uchwytów, tudzież półek może być w nim aż 12. Jest także przydatny w autach użytkowych pulpit na dokumenty.

We Włoszech Fiat pokazał Fiorino z napędem elektrycznym. Pojazd wyposażony w asynchroniczny silnik trójfazowy o mocy 30 kW ma przyspieszenie 7 sekund do 80 km/h, czyli do swojej prędkości maksymalnej. Zastosowano zautomatyzowaną skrzynię biegów. Akumulatory litowo-jonowe umożliwiają przejechanie ponad 100 km w cyklu miejskim. Ładowanie ze zwykłego gniazdka trwa 6-8 godzin, natomiast z sieci przemysłowej (tzw. siły) zaledwie 3 godziny. Baterie ze względu na swą znaczną wagę ograniczają ładowność elektrycznej wersji pojazdu do 400 kg, zaś spalinowa ma 610 kg.